استریوگرافی (دنیای تصاویر سه بعدی پنهان)
استریوگرافی (Stereography) یا اتواستریوگرام (Autostereogram) یک تکنیک ایجاد تصاویر سه‌بعدی است که در آن یک تصویر دو‌بعدی به نظر درهم‌ریخته، با تغییر در نحوه نگاه کردن، به صورت سه‌بعدی قابل مشاهده می‌شود.
تاریخچه استریوگرافی به قرن نوزدهم برمی‌گردد، زمانی که چارلز ویتستون اولین استریوسکوپ را اختراع کرد. اما توسعه اتواستریوگرام‌های مدرن در دهه ۱۹۷۰ توسط بلا ژولش آغاز شد و در دهه ۱۹۹۰ توسط تام باکسی به محبوبیت رسید.مکانیزم عملکرد آن بر پایه اختلاف منظر دوچشمی(Binocular Disparity) استوار است. در دید طبیعی، هر چشم تصویر کمی متفاوت از دیگری دریافت می‌کند و مغز این دو تصویر را با هم ترکیب کرده و درک سه‌بعدی ایجاد می‌کند. در استریوگرافی، الگوهای تکراری به گونه‌ای طراحی می‌شوند که هر چشم بخشی متفاوت از الگو را می‌بیند و مغز این تفاوت را به عنوان عمق تفسیر می‌کند.
نحوه دیدن این تصاویر نیاز به تمرکز چشم‌ها در فاصله‌ای پشت تصویردارد. به این técnica که “نگاه کردن به بی‌نهایت” نیز گفته می‌شود، باید بدون تمرکز روی خود تصویر انجام شود. ابتدا تصویر را در فاصله مناسب قرار دهید (حدود ۳۰-۴۰ سانتی‌متر). سپس سعی کنید به نقطه‌ای پشت تصویر خیره شوید، طوری که چشمانتان موازی شده و هر چشم بخشی متفاوت از تصویر را ببیند. پس از چند لحظه، تصویر سه‌بعدی به تدریج ظاهر خواهد شد.
